ยิ่งอายุมากขึ้น ทำไมความสุขมันถึงลดลง

พวกคุณเป็นแบบเราไหม สมัยก่อนตอนเรียนหรือพึ่งจบทำงานใหม่ๆ ชีวิตมันมีความสุข สนุกสนาน ลั้ลลา  สามารถหัวเราะได้เต็มเสียง แต่พออายุเริ่มมากขึ้น ทำไมเรารู้สึกเหมือนทุกข์มากกว่าสุข เพื่อนที่เคยมีหายหมด ต่างคนต่างไปมีหน้าที่ของตัวเอง แต่งงาน มีแฟน มีลูก เรารู้สึกได้เลย ว่าเราไม่มีเพื่อน!!! จะไปไหนก็ไปคนเดียว ชอปปิ้งคนเดียว ดูหนังคนเดียว กินข้าวคนเดียว พออายุมากมันไม่มีอะไรดีจริงๆใช่ไหม เราก็ไม่รู้ว่าไอ้ความสุขที่แท้จริงมันหายไปจากเราตอนไหน เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม เวลานี้เราหัวเราะหรือยิ้มมันรู้สึกไม่เต็มที่ยังงัยไม่รู้ หรือพออายุมากมันเป็นแบบนี้ทุกคน
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
ผมสี่สิบกว่าแล้ว
ตอน เด็ก วัยรุ่น วัยหนุ่ม แต่ละช่วงมีความสุขคนละแบบ ปัญหาคนละแบบกัน ไม่เหมือนกัน
ผมอยู่ในวัยกลางคน ผมมีความสุขแบบวัยกลางคนที่มีครอบครัว มีภาระรับผิดชอบมากพอสมควร แต่โดยรวมแล้วมีความสุขครับ
ผมอยากรู้เหมือนกันว่าในวัยชราที่จะมาถึงในอีกไม่นานผมจะมีความสุขเหมือนที่ผ่านมาไหม และความสุขตอนนั้นมันจะเป็นแบบไหน
อยากบอกว่าเมื่อวัยเปลี่ยนไปเราต้องปรับตัวให้มีความสุขในแบบที่ควรจะเป็น
อายุเข้าวัยชรา แต่ไปยึดถือความสุขแบบเด็กๆคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ
ความคิดเห็นที่ 1
น่าจะเป็นเพราะเหงามากกว่านะคะ
บางคนก็ชอบไปไหนมาไหน ทำอะไรคนเดียว ไม่ต้องยึดติดกับใคร
ความสุขของเราขึ้นอยู่กับตัวเราเองนะคะ ทำใจให้สบาย ไม่ต้องคิดอะไรมาก คนเราแต่ละคนย่อมมีวิถีชีวิตของตัวเอง
ถ้าเหงามากๆก็กลับไปหาญาติ เล่นกับหลานก็ได้ค่ะ หรือจะลูกเพื่อนก็ได้ ไปเยี่ยมเค้าที่บ้านดูสิคะ
หรือไม่ก็ซื้อทัวร์ไปเที่ยวต่างประเทศใกล้ๆ ไปคนเดียวก็สนุกดีนะ เปิดหูเปิดตา ไปหาเพื่อนเอาข้างหน้า ใช้ชีวิตโสดๆให้เต็มที่
(ที่พูดมานี่ไม่เคยทำหรอกนะ แต่อยาก 55555 ติดตรงมีลูกมีเต้าพะรุงพะรังนี่แหละค่ะ)
หาอะไรที่เราชอบทำค่ะ ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ ดูซีรีย์ เหงาก็ออกไปคุยกะเพื่อนบ้าน ญาติพี่น้อง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  สุขภาพจิต ปัญหาชีวิต
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่